थोडं आइस्क्रीम.. आत्म्यासाठी!

-संध्या पेडणेकर
एकदा एक बाबा आपल्या छोट्याला घेऊन हॉटेलात जेवायला गेले. रोज घरी जेवणाला सुरवात करण्याआधी  त्याला 'वदनी कवळ घेता...' म्हणायची सवय होती. हॉटेलात जेवण समोर आलं तेव्हा त्यानं बाबाला विचारलं, 'बाबा, प्रार्थना म्हणू?' क्षणभरातच सावरून हात जोडत बाबा म्हणाला, 'जरूर बाळा.'
प्रार्थना करून झाल्यावर जोडलेले हात कपाळाशी नेत छोट्या म्हणाला, '...देवा, आज जेवणानंतर मला आइस्क्रीम हवं. देशील ना? मी पुन्हा एकदा तुला धन्यवाद देईन.' त्याचं निरागस बोलणं ऐकून हॉटेलातील मंडळी हसू लागली. एक बाई आपलं थोरपण मिरवत म्हणाल्या, 'आजकालची मुलं ही अशीच. त्यांना नीट प्रार्थनाही करता येत नाही. देवाकडे आइस्क्रीम मागणं म्हणजे हद्द झाली बाई. मी नव्हती कधी मागितली!'
ऐकलं आणि त्या छोट्याच्या डोळ्यात पाणी आलं. वडिलांनी त्याला लगेच कडेवर घेतलं तेव्हा तो रडवेल्या सुरात म्हणाला, 'बाबा, चूक झाली ना? आइस्क्रीम मागायला नको होती. आता देव रागावेल माझ्यावर...' बाबाला काय बोलावं सुचेना
त्यांच्या शेजारच्या टेबलावर एक म्हातारे गृहस्थ बसले होते. ते उठून मुलाजवळ आले. म्हणाले, 'माझी देवाशी ओळख आहे. तो म्हणाला, तू खूप छान प्रार्थना केलीस. तुला तो  नक्की आइस्क्रीम देणार.' मग छोट्याच्या कानाजवळ तोंड नेऊन ते कुजबुजत म्हणाले, 'त्या बाइंनी देवाजवळ कधी आइस्क्रीम मागितली नाही हे बरं नाही केलं, अधून मधून थोडं आईसक्रीम आत्म्याला सुखी करतं.'  किंचित अविश्वासानं त्यांच्याकडे पाहात छोट्या उद्गारला, 'खरंच?' आजोबा म्हणाले, 'अगदी खरं, शप्पथ!' छोट्या निवळला.
जेवण झाल्यावर बाबांनी त्याच्यासाठी आइस्क्रीम मागवलं. पण त्यानंतर जे त्या मुलानं केलं ते खरोखर अनपेक्षित होतं. त्यानं आइस्क्रीमची प्लेट त्या बाईंसमोर नेऊन ठेवली. मग हसत तो त्यांना म्हणाला, 'अधून मधून थोडं आईसक्रीम आत्म्याला सुखी करतं असं आजोबा म्हणाले. मी बाबांच्या प्लेटमधून खाईन. हे तुम्ही खा कारण तुम्ही देवाकडे आइस्क्रीम मागत नाही ना!'

----